Ο Βόλος με την οικονομική και κοινωνική αίγλη της περιόδου του μεσοπολέμου έγινε πεδίο εφαρμογής των περισσότερων ρευμάτων και τάσεων της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής ( Μοντέρνο κίνημα νεοκλασικισμός).
Το άδοξο τέλος του Μικρασιατικού πολέμου και η εγκατάλειψη του οράματος της "Μεγάλης Ιδέας" οδήγησαν στην εμφάνιση του λαϊκότροπου κινήματος για την επιστροφή στις ρίζες. Το κίνημα αυτό με επιχείρημα την αδιάσπαστη συνέχεια του ελληνισμού εφαρμόστηκε στην πόλη του Βόλου από τον Αριστοτέλη Ζάχο, ο οποίος δημιούργησε σημαντικότατο έργο στον τομέα της εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής με τους ναούς: Αγ. Νικολάου (1934), Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης (1936) και Μεταμορφώσεως του Σωτήρος (1936). Αυτά είναι από τα λίγα κτίσματα που διασώθηκαν από τους καταστρεπτικούς σεισμούς του 1955.
Τα όρια του Δήμου Νέας Ιωνίας, 1947 (Αρχείο ΔΗ.Κ.Ι.)1941 - 1950
Ο Βόλος βγαίνει κι αυτός λαβωμένος από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον εμφύλιο σπαραγμό. Στους χιλιάδες πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής προστέθηκαν και πολλοί άλλοι από θεσσαλικά χωριά. Έτσι ο μικρός προσφυγικός συνοικισμός στην περιοχή του Ξηρόκαμπου που θεμελιώθηκε μετά την μικρασιατική καταστροφή μεγάλωσε πολύ, και σε συνδυασμό με τα οξυμένα προβλήματα, ύδρευσης, καθαριότητας, οδοποιίας αποσχίστηκε από τον Δήμο Παγασών (Βόλου) και έγινε ο αυτόνομος Δήμος Νέας Ιωνίας Βόλου, τον Μάιο του 1947.
Η δημιουργία του Δήμου Ν. Ιωνίας αποτέλεσε δικαίωση των αγώνων των πρώτων κατοίκων της για καλύτερη ζωή, ικανοποίησε ένα ώριμο αίτημα των πολιτών της και άνοιξε τον δρόμο για την επίλυση μιας σειράς ζωτικών για την πορεία της "προσφυγούπολης" ζητημάτων.
Το Δημαρχείο του Βόλου μετά τους σεισμούς του 1955 - Αρχείο Γιάννη Μουγογιάννη1951 - 1960
Οι σεισμοί του 1955 και αυτοί που τους ακολούθησαν τα αμέσως επόμενα χρόνια και ολοκλήρωσαν το καταστρεπτικό τους έργο αποτελούν ορόσημο στην ιστορία του Βόλου. Οι δυνάμεις της φύσης φρόντισαν ώστε η πόλη να μην αλλάξει όνομα, όπως συνέβη το 1954 με τη μετονομασία του Δήμου Παγασών σε Δήμο Βόλου αλλά και σε όψη.
Σε συνδυασμό με τις πλημμύρες του φθινοπώρου της ίδιας χρονιάς και την μεταπολεμική οικονομική κρίση, η πόλη κυριολεκτικά αφανίστηκε.
Η πόλη ξαναχτίστηκε πάνω στο παλιό σχέδιο πόλης από το στρατό.
Η έκταση της πόλης διπλασιάστηκε με σύγχρονες αντισεισμικές κατοικίες και εκτεταμένο δίκτυο ύδρευσης.
Διαφημιστική αφίσα του εργοστασίου Γκλαβάνη - Αρχείο Ζημέρη, ΔΗ.Κ.Ι.Το εργοστάσιο των Αδελφών Ματσάγγου σε σχέδιο του Δ. Μαχαιρίτσα - Αρχείο Γιάννη Μουγογιάννη1961 - 1970
Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τους σεισμούς του 1955 η βιομηχανία του Βόλου λύγισε από το βάρος των οικονομικών προβλημάτων και άρχισε να συρρικνώνεται.